Mareille is geboren in Assen in 1974 uit een Molukse vader en een half-Javaanse – en half-Nederlandse moeder. Haar beide opa’s waren KNIL-militair. Haar ouders kwamen in 1951 naar Nederland.

De jaren ’50-’70 waren op zijn zachts gezegd rumoerig inzake de erfenis van Nederlands-Indië. Er was onrust in de Molukse wijken en groeiende onvrede. Op verzoek van de Nederlandse overheid verhuisde haar vader naar Epe om zo te bemiddelen tussen diverse belangengroepen: “Hij moest zorgen dat er verbinding kwam en rust. Niet altijd een even dankbare taak, temeer daar mijn vader zelf natuurlijk ook worstelde met de pijn uit het verleden.”

Thuis werd Mareille opgevoed met zowel de Nederlandse als de Molukse cultuur. En vooral met een open blik op de wereld: “Mijn ouders hebben veel meegemaakt, mijn vader in het bijzonder. Hij sprak daar heel mondjesmaat over. Nu hij ouder wordt begint dat onbesproken verleden in de weg te zitten en dat is pijnlijk om te ervaren.”

Mareille begreep op jonge leeftijd dat overleven niet per definitie gelukt brengt: “Het leven heeft mijn familie gebracht waar we nu zijn. Als je daar bewust mee omgaat, dan kun je er veel mooie dingen uithalen. Daardoor kan ik leven, in plaats van overleven.”

Ze heeft weinig met hokjes en hokjesdenken. Ze noemt iedereen een wereldburger, want we leven op één planeet en niemand heeft één soort bloed: “Ik ben deels Moluks, deels Nederlands, deels Javaans en er zit ook nog Duits, Frans en Portugees bloed in de familie.”