De vader van Ichtus verlaat op zijn 19e de Kampong op de Molukken om in 1938 in dienst te treden bij het Koninklijk Nederlands-Indisch Leger. Hij dient door de hele archipel en maakt na krijgsgevangenschap de oorlog mee als dwangarbeider in een Japans gevangenkamp op de Molukken. 

Leven in dat kamp is vanzelfsprekend geen pretje, maar beter dan ooms van Ichtus het hadden. Ook zij werden krijgsgevangen gemaakt en hebben de oorlog moeten werken aan de beruchte Birma-spoorlijn. 

Pensioen kwijt na opheffing KNIL

Na de oorlog vecht zijn vader in het KNIL tegen Indonesische opstandelingen. Na de onafhankelijkheid moet hij kiezen: naar Nederland of in dienst treden bij het Indonesische leger. Vader kiest voor Nederland en raakt bij de opheffing van het KNIL zijn pensioen kwijt omdat hij met 13 dienstjaren daar twee jaar op tekort komt. 

Daarop volgt een kille ontvangst en jaren leven in kampen in Nederland. het heeft in de familie van Ichtus diepe sporen achtergelaten.